Op zoek naar de arbocoördinator 1, Rob Roos, Theater aan de Schie

Artikel: Succesvol Arbobeleid
Artikel: Goed Arbobeleid is geïntegreerd beleid
Artikel: De arbocoördinator: wil, weg en wet
Artikel: De taken van de arbocoördinator
Artikel: Taakverdeling in en om de organisatie
Artikel: Positie en opleidingen van arbocoördinatoren
Artikel: Arbo-opleiding en de praktijk van de podiumtechnicus
Serie: Op zoek naar de arbocoördinator 1, Rob Roos, Theater aan de Schie
Serie: Op zoek naar de arbocoördinator 2, Walter van Elteren, Theatercompagnie
Serie: Op zoek naar de arbocoördinator 3, Robert Vonkeman, Noord Nederlands Toneel
Serie: Op zoek naar de arbocoördinator 4, Ton Driessen, Wetten van Kepler
Serie: Op zoek naar de arbocoördinator 5, Chris Gorissen, Het Vervolg
Serie: Op zoek naar de arbocoördinator 6, Johan van der Kooy, De Paardenkathedraal
Aanstellingskeuring Arbobeleid in de organisatie Arbocoördinator en preventiemedewerker Plan van Aanpak Productie risico inventarisatie & evaluatie (PRI&E)Risico inventarisatie & evaluatie (RI&E)Samenwerkende werkgevers Voorlichting en onderricht Werkdruk

Uit: Arbo Nieuwsbrief, 4 oktober 2001

Op zoek naar de arbocoördinator (1)

Rob Roos, Theater aan de Schie:

“Ik coördineer alleen maar.”
Onder het motto “Op zoek naar de arbocoördinator” laat Zichtlijnen/Arbopodium arbocoördinatoren aan het woord over hun dagelijkse werk. Wat doen ze, welke visie hebben ze, hoe staan ze in de organisatie? Rob Roos van het Theater aan de Schie in Schiedam is iemand met een nuchtere visie op arbo. “Arbo is niet mijn probleem, het is het probleem van de hele organisatie. Ik coördineer alleen maar!”

Dialoog

Theater aan de Schie opende in het voorjaar van 1998 zijn deuren en had als een van de eersten een computergestuurde trekkenwand in huis. Rob Roos is hoofd techniek en had vanaf het begin arbo in zijn takenpakket. “Direct in het eerste jaar heb ik een RI&E laten maken door de ArboUnie. Ik heb die bewust laten maken door de arbodienst omdat ik er zelf geen tijd voor kon vrijmaken, maar ook omdat ik het als een voordeel beschouw een objectief oordeel te krijgen. Met de kosten viel het nog best mee.” Hoewel het theater in Schiedam spiksplinternieuw was bleken een aantal zaken volstrekt niet aan de arbonormen te voldoen. Sommige kunnen alleen bouwkundig opgelost worden en daarvoor is een flink budget nodig. Onder meer de situatie rond de kaartverkoop voldoet niet aan de normen – daarvoor moet een nieuwe plek gevonden worden. “Dat zijn relatief grote projecten die je niet allemaal tegelijk uit hetzelfde zakje met geld kunt betalen.” Daarom is er een stappenplan geformuleerd om de problemen gefaseerd op te lossen.

Arboproblemen worden dus wel voldoende onderkend, zegt Roos, en hij geeft toe dat hij in dat opzicht misschien ‘makkelijk praten’ heeft in vergelijking met sommige van zijn collega’s. “Arboproblemen worden onderkend en er gebeurt ook wat mee. Ook op kleinere schaal werkt het hier goed. Omdat ik zelf inkoop doe hou ik natuurlijk rekening met arbo, bijvoorbeeld bij het bestellen van meubilair. Als mensen iets signaleren komen ze naar me toe, als ik het niet zelf al eerder gezien heb. Dat leg ik dan neer bij de directie, en dat is altijd een dialoog. Het is per slot van rekening niet mijn probleem, maar een probleem van de hele organisatie. Het gaat iedereen aan, maar de directie blijft eindverantwoordelijk.”

Stempels en anders niet

Hij ervaart in de dagelijkse praktijk dat Arbo een constant proces is. “Wetgeving verandert langzaam, maar je moet er wel dagelijks mee omgaan”, zegt hij. Omdat mensen vanuit hun gewoonten en hun emoties reageren krijg je allerlei discussies, ook op de werkvloer. Zeker als mensen op de vloer worden geconfronteerd met dingen die elders zijn bedacht zonder aan arbo te denken. Het probleem van de hoogwerker was zo’n dagelijkse discussie. “Wij hebben gezegd: stempels gebruiken en anders niet. Natuurlijk levert dat problemen op met decors, je bent niet in een keer alle discussie kwijt. Maar we leggen nu het probleem neer waar het thuishoort. Theatermakers bedenken een decor maar vergeten dat er onder arbonormen gewerkt moet worden. Als het decor staat kun je het licht niet meer stellen omdat je er niet meer met je genie met stempels langs kunt. De theatermakers zullen dus decors moeten bouwen waarbij dat wel kan. Al kun je er maar een gedeelte van wegklappen zodat je er met de genie en stempels onderdoor kunt rijden. Dat soort zaken vereist een cultuuromslag, niet alleen bij ons maar in de hele sector. En dat kost tijd. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat goed komt. Toen de Arbeidstijdenwet kwam riep iedereen ‘de hele branche gaat failliet’, maar intussen is het ene theater na het andere erbij gekomen. Zoiets zie je nu ook. Over een paar jaar zullen we zeggen: het is onbegrijpelijk dat we het al die jaren anders hebben gedaan. Ik zie arbo als een inhaalrace: we moeten nu een aantal dingen goed regelen, over een paar jaar weten we niet beter. Bovendien zullen we wel moeten. Het is niet de vraag of we iets willen doen, het is gewoon wetgeving.”

Belangrijkste arbonorm

Een grote wens op het gebied van arbo is dat er meer duidelijkheid komt. “Het mooiste zou zijn als we ergens de bestaande wetten, regels en normen kunnen terugvinden aan de hand van concrete vragen: ‘Mag ik vliegen met een trekkenwand?’, ‘Ben ik verplicht stempels uit te zetten?’. Op dat soort vragen zijn duidelijke antwoorden te geven en daar is erg veel behoefte aan. Er gaan te veel spookverhalen rond, iets wat in het ene theater wel mag, mag in het andere weer niet. Iedereen lijkt eigen regels te hanteren. De mensen op de werkvloer worden gedwongen tientallen beslissingen te nemen over allerlei verschillende onderwerpen, vaak zonder precies te weten hoe het zit. Die duidelijkheid verschaffen zou heel zinvol zijn.”

Over ‘de belangrijkste arbonorm’ kan hij zelf alvast duidelijkheid verschaffen. “De belangrijkste arbonorm blijft toch de sfeer waarin je werkt. Die sfeer bepaal je met zijn allen. In de praktijk kun je niet altijd aan alle normen voldoen, maar als de sfeer goed is vind je een oplossing.”

Jos van de Haterd